Co to jest integracja sensoryczna?

Co to jest integracja sensoryczna?

Zaktualizowano dnia 17 stycznia 2022

Każdego dnia człowieka otacza mnóstwo bodźców, które napływają ze wszystkich stron. Codziennie czegoś dotykamy, dobiega nas odgłos jadących samochodów, pijemy pyszną kawę, spoglądamy na malownicze krajobrazy czy wyczuwamy zapach pięknych perfum. Za wszystkie te czynności odpowiada układ sensoryczny, który oprócz zmysłu dotyku, słuchu, smaku, wzroku i węchu zawiera także zmysł przedsionkowy i propriocetywny. Niestety, u niektórych osób informacje przekazywane przez ten układ nie są odbierane i przetwarzane w odpowiedni sposób. W przypadku różnego rodzaju zakłóceń, potrzebne jest przyuczenie mózgu do właściwego zarządzania bodźcami. Osoby aspirujące do pracy jako terapeuci SI może zastanawiać zatem co to jest integracja sensoryczna?

Integracja sensoryczna – co to?

Wspomniane wcześniej zmysły pozwalają w pełni cieszyć się życiem i dostrzegać jego piękno. Niestety zaburzenia układu sensorycznego mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie. Integracja sensoryczna jest sposobem na podporzadkowanie przez mózg bodźców odbieranych za pomocą zmysłów. Pozwala na właściwe reakcje organizmu i – co jest bardzo istotne – umożliwia selekcję informacji na podstawie zebranych wcześniej doświadczeń. Integracja sensoryczna to proces zachodzący poza świadomością i rozwija się już w łonie matki.

Integracja sensoryczna opiera się na neuroplastyczności mózgu, czyli na zdolności mózgu do zmienności, uczenia się, samonaprawy, a także tworzenia nowych połączeń. Dzięki temu odpowiednia stymulacja układu nerwowego pozwala wypracować nowe reakcje adaptacyjne, czyli nauczyć mózg zarządzać bodźcami w odpowiedni sposób.

Sprawdź kierunek studiów podyplomowych

Zaburzenia SI – leczenie

Terapia SI to zajęcia, których nie można zaplanować z góry. Nie jest jednak tak, że nie ustala się konkretnego celu – terapeuta musi wiedzieć co robi i do czego dąży. Celem takiej terapii jest poprawa codziennego życia oraz jego jakości. Zadaniem terapeuty jest dobranie aktywności i ćwiczeń podczas spotkania, które będą odpowiadać zdiagnozowanemu wcześniej problemowi. Bardzo ważnym aspektem doboru zajęć jest również aktualny stan pobudzenia, a także kondycja – zarówno fizyczna, jak i psychiczna – pacjenta. Pierwsze efekty są widoczne po około dwóch miesiącach, a zajęcia trwają średnio godzinę. W zależności od konkretnego przypadku spotkania planuje się raz lub dwa razy w tygodniu. Jedną z aktywności pobudzających w ramach integracji sensorycznej jest terapia ręki. Więcej przeczytasz o tym w naszym artykule „Na czym polega terapia ręki?”.

Zaburzenia SI u dzieci – diagnoza

Aby przeprowadzić diagnozę SI, nie trzeba czekać do konkretnego wieku dziecka – nie ma bowiem dolnej granicy kwalifikacji pod tym kątem. Zaburzenia integracji sensorycznej są problemami, z którymi człowiek się rodzi i nie ma możliwości, że z nich wyrośnie. Z biegiem lat niektóre zaburzenia mogą być coraz bardziej widoczne i komplikować codzienne funkcjonowanie.

Często problemy z integracją sensoryczną są zauważane w wieku 6-7 lat, gdy różnice w zachowaniu zauważy np. nauczyciel. Na terapię SI nie jest jednak nigdy za późno, jednak prawdą jest, że im wcześniej się ją rozpocznie, tym lepsze będą efekty.

Integracja sensoryczna studia podyplomowe

Ze względu na coraz większe zapotrzebowanie pracowników posiadających odpowiednią wiedzę i umiejętności z zakresu integracji sensorycznej, Wyższa Szkoła Kształcenia Zawodowego przygotowała studia podyplomowe przygotowujące do podjęcia pracy w tym kierunku. Słuchacze zdobędą wiedzę z zakresu anatomii i fizjologii rozwoju, psychologii rozwoju, a także integracji sensorycznej. Program studiów przygotowuje do samodzielnej diagnostyki dziecka oraz stosowania terapii zaburzeń integracji sensorycznej.

Integracja sensoryczna to studia podyplomowe, które posiadają akredytację Krajowego Stowarzyszenia Terapeutów Integracji Sensorycznej. Absolwenci mogą dzięki temu uzyskać członkostwo KSTIS, które pozwala wynegocjować lepsze warunki zatrudnienia oraz zdobyć przewagę na rynku pracy. Mogą oni później podjąć pracę w szkołach bądź innych placówkach oświatowych czy gabinetach prywatnych.